از زبان سكايی باستان اثر مكتوبی بر جای نمانده است و نمیتوان گفت كه آیا هرگز این زبان به نوشتار درآمده است یه نه. داستانهایی به زبان سكایی دربارة اریمسپی یك چشم و گریفین های محافظ طلا و افسانههایی مربوط به اصل و منشأ سكاها در گذشتههای دور نقل شده است. هرودت مینویسد كه سكاها دانههای برف را به پر تشبیه كردهاند و این مطلب حكایت از ذوق شاعرانة آنان دارد.
میراث ادبی در خور توجه وغنای داستانهای حماسی زبان آسی (ه م) كه تا شروع قرن گذشته ، سینه به سینه به صورت شفاهی نقل و حفظ میشده است ، احتمالاً بازتاب بخشی از بنمایههای ادبیات شفاهی سكایی باستان است .
|